GPS vs. Verkeersborden: De Uitdagingen van Verkeerswijzigingen bij de Oosterweelverbinding

De Oosterweelverbinding creëert heel wat nieuwe verkeerssituaties zoals dit weekend op Linkeroever. Met navigatie-apps, online kaarten en infoborden loodsen we automobilisten door al die wijzigingen. Hoe dat in zijn werk gaat? Johan Roscam, projectleider Mobiliteit voor Linkeroever bij Lantis via TTS, en Ken Van Oproy, projectmedewerker Verkeersplanning van studiebureau MINT voor Rinkoniên, doen het uit de doeken.

Ken: “Johan en ik voeren in feite dezelfde functie uit. Hij aan de kant van Lantis, ik aan de kant van Rinkoniên. We bespreken samen welke werfinrichtingen nodig zijn voor de werken, zoals tijdelijke wegversmallingen bijvoorbeeld, en laten die door onze stakeholders goedkeuren."

Johan: “Dat gebeurt op het BLVC-overleg, wat staat voor bereikbaarheid, leefbaarheid, verkeersveiligheid en communicatie.  Op dat overleg stellen we onze verkeerswijzigingen voor aan onder andere het Vlaams Gewest, de Stad Antwerpen, de Haven, de politie en De Lijn. Af en toe betekent dat ook compromissen sluiten. Als onze wijzigingen bijvoorbeeld niet compatibel zijn met de eisen van onze stakeholders, dan moeten wij onze werfinrichting aanpassen.”

Ken: “Onze argumenten moeten goed onderbouwd zijn, dus bereiden mijn collega Eva en ik de nodige kaarten en dwarsdoorsnedes voor.”

Wat gebeurt er vervolgens met die plannen?

Johan: “Elk kwartaal overleggen we met de navigatiesector. Voor Waze, een community driven applicatie, hebben we bijvoorbeeld contact met vrijwilliger Paul Van den Wyngaert. Maar ook Satellic, Slim Naar Antwerpen, TomTom en HERE Technologies zitten rond de tafel. We geven hen de CAD-plannen waarmee ze de verkeerswijzigingen kunnen aanpassen op hun kaarten. Voor tijdelijke wijzigingen gaat dat snel, maar bij permanente wijzigingen, zoals het nieuwe knooppunt Antwerpen-West, duurt het vaak langer.”

Ken: “Voor OpenStreetMap pas ik zelf de kaarten aan, want ook dat is een community driven app. Die aanpassingen worden natuurlijk eerst gecontroleerd, net zoals bij Wikipedia.”

Johan: “We doen hetzelfde voor Google Maps, maar hun controle sleept helaas soms lang aan, tot wel drie weken. Dat heeft bij de Charles De Costerlaan op Linkeroever vrij veel problemen opgeleverd.” 

Op welke obstakels stoten jullie?

Johan: “De problemen duiken meestal op bij gps-toestellen met een SD-kaartje. Die moet je zelf manueel updaten, en je hebt er ook een speciaal abonnement voor nodig. Dat verhoogt de drempel natuurlijk. Leasingwagens hebben bijvoorbeeld vaak nog zo’n gps.”

Ken: “Ik heb een Cambio-abonnement, en ook daar ondervind ik hetzelfde probleem. Die gps-toestellen zijn nog gebaseerd op de situatie voor de eerste werken begonnen.”

Johan: “We zetten in op navigatiesoftware, bewonersbrieven en online communicatie, maar dat is slechts een deel van het verhaal. De grote uitdaging bevindt zich op het terrein zelf, want daar moet je ingaan tegen vastgeroeste gewoontes. We passen de borden aan  zoals het moet, maar toch krijgen we  vaak kritiek.”

Ken: “De beste tip blijft: kijk naar de borden en vertrouw niet blind op je gps of innerlijke kaart. Aan de oprit van Linkeroever hebben we bijvoorbeeld nog wekenlang mensen rondjes zien rijden op het industrieterrein. Op dat punt waren ze al drie borden voorbij gereden.”

Op welke manier gaan jullie met die obstakels om?

Ken: “Veel opmerkingen zijn onterecht, maar met de terechte gaan  we meteen aan de slag. Bovendien evalueren we onze wijzigingen om de twee weken. Daarvoor vragen we zelfs verkeerstellingen op die  nog niet gepubliceerd zijn. Dichter kunnen we er dus eigenlijk niet  op zitten.”

Johan: “We hopen ook dat we in de toekomst nog meer partners rond de tafel krijgen en dat gps-toestellen stilaan plaats zullen maken voor navigatie-apps. En natuurlijk dat mensen naar de verkeersborden kijken (lacht).”